Objective: In bipolar disorder, recurrence rate is relatively high. With each episode, the risk of a new episode is increased. The first choice is drug treatment. However, patients have serious difficulties in drug compliance. This study was conducted to investigate drug compliance of patients with bipolar disorder, and to determine relationships between drug compliance, coping with stress, and social support.

Method: The target population of the study included 280 patients registered in a state hospital with the diagnosis of bipolar disorder in 2011, residing in the city center, and having no other psychiatric disorders. Of these 280 patients, 150 who agreed to participate in the study and accepted to be visited at home after they were telephoned comprised the study sample. Of the patients in the target population, phone numbers and addresses were changed in 112 patients, and 18 refused to have a home-visit, so they were excluded from the study. Data were collected using the personal information form, Morisky Medication Adherence Scale, Multidimensional Scale of Perceived Social Support and Ways of Coping Scale.

Results: In this study, it was determined that 55.3% of the patients did not comply with drug treatment. The patients with poor drug compliance preferred mainly desperate approach and submissive approach subdimensions of the Ways of Coping Scale more. There was no difference between patients with and without drug compliances in terms of social support.

Conclusions: It is considered that development of effective coping strategies would promote drug compliance in patients with bipolar disorder.

Amaç: Bipolar bozukluğun tekrarlama oranı oldukça yüksektir. Geçirilen her atak yeni bir atak geçirme riskini arttırır. Tedavide ilk seçenek ilaç tedavisidir. Ancak hastaların ilaç tedavisine uyumla ilgili ciddi sorunları bulunmaktadır. Bu çalışma bipolar hastaların ilaç uyumunu belirlemek, stresle başetme ve sosyal destekle ilişkisini incelemek amacı ile yapılmıştır.

Yöntem: Araştırmanın evrenini bir devlet hastanesine 2011 yılında bipolar bozukluk tanısı ile kayıtlı olan, il merkezinde yaşayan, ek psikiyatrik tanısı olmayan 280 hasta, örneklemi ise telefonla aranarak araştırmaya katılmayı ve ev ziyaretini kabul eden 150 hasta oluşturdu. Evreni oluşturan hastalardan 112 kişiye telefon ve adres değişikliği, 18 kişiye ise ev ziyaretini kabul etmeme nedeni ile ulaşılamamıştır. Veriler, “Kişisel Bilgi Formu”, “Morisky Uyum Ölçeği”, “Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği” ve “Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği” ile toplandı. İlaç uyumu iyi olan ve ilaç uyumu olmayan hastalar stresle baş etme biçimleri ve sosyal destek puanları açısından karşılaştırıldı.

Bulgular: Çalışmada hastaların %55.3’ünün ilaç tedavisine uyumsuz olduğu belirlendi. Uyumu kötü olan hastalar stresle baş etme tarzları alt boyutlarından çaresiz yaklaşım ve boyun eğici yaklaşımı daha fazla kullanıyorlardı. Sosyal destek açısından ilaç tedavisine uyumu olan ve olmayan hastalar arasında bir fark yoktu.

Sonuç: Bipolar hastalarda etkili baş etme yöntemlerinin geliştirilmesinin ilaç uyumunu arttırmada bir çözüm olabileceği düşünüldü.