Objective: Disorders in eating attitude and behavior of diyabetes mellitus patients have important impact on morbidity and mortality. The aim of this study is determining the rate of eating disorder in diyabetic patients who were followed-up in our hospital and investigating the effect of eating disorder rate on body mass index, glucose control, treatment and diet compliance. On the other hand, it is aimed to search the effect of diyabetes mellitus type and duration on disordered eating behavior and to lead the diyabetics to psychiatric treatment.

Method: In this study, 65 females out of 110 patients were involved and questionnaires which examined the sociodemographic data and eating disorder and Eating Attitudes Test were applied. Data were analyzed by SPSS program.

Results: Disordered eating behavior was found as 59.1 %. One of the patients was identified as anorexia nervosa, 1 as bulimia nervosa, 9 were unidentified and 43 were identified as disordered eating behaviour. No statistical relations were found type of DM, onset of DM, rate on body mass index, using insulin, using oral antidiyabetics with eating disorders and disordered eating behavior. There were found statistically significant relations frequency of hypoglisemic epizodes (p=0,006) and compliance of diet (p=0,005).

Conclusion: Multidisciplinary approach should be considered by general practitioner, family doctor, endocrine specialist, dietician and psychiatrists in order to be successful in treatment of diyabetic patients. Besides the typical scales for determining eating disorder, another improved test may be required for diyabetics.

Amaç: Diyabetes mellitus hastalarının yeme tutum ve davranışlarındaki bozulmaların morbidite ve mortalite üzerine önemli etkileri mevcuttur. Bu çalışmanın amacı hastanemizde takip edilen diyabetik hastalardaki yeme bozukluğu oranını saptamak ve bunun beden kitle indeksine, glukoz kontrolüne, tedavi ve diyet uyumuna olan etkisini araştırmaktır. Ayrıca diyabetes mellitus tipinin ve süresinin bozulmuş yeme davranışına olan etkisini araştırmak ve yeme bozukluğu olan diyabetikleri psikiyatrik tedaviye yönlendirmek de hedeflenmiştir.

Yöntem: Çalışmaya 65’i kadın olmak üzere 110 hasta alınmış ve sosyodemografik bilgilerini ve yeme bozukluğunu sorgulayan anketler ve Yeme Tutum Testi uygulanmıştır. Veriler SPSS programı ile analiz edilmiştir.

Bulgular: Bozulmuş yeme davranışı % 59.1 olarak bulunmuştur. Bir kişi anoreksiya nervoza, 1 kişi bulimiya nervoza, 9 kişi başka türlü adlandırılamayan ve diğer 43 kişi bozulmuş yeme davranışı olarak tanımlanmıştır. Yeme bozukluğu ve bozulmuş yeme davranışı ile DM tipi, DM süresi, BKİ, insülin kullanımı, oral antidiyabetik kullanımı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmazken, hipoglisemi sıklığı (p=0,006) ve diyabetik diyete uyumsuzluk (p=0,005) arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur.

Sonuç: Diyabetik hastalarının tedavisinde başarılı olmak için pratisyen hekim, aile hekimi, endokrin uzmanı, diyetisyen ve psikiyatristler tarafından multidisipliner bir yaklaşımın uygulanması gerekmektedir. Yeme bozukluğunu saptamaya yönelik kullanımdaki ölçeklerin dışında diyabetikler için geliştirilmiş ayrı bir teste gereksinim vardır.