Although it has been known that adult patients with an adjustment disorder diagnosis
do not have suicidal behavior similar to adolescents, the validity of this assertion in
particular groups is unknown. This study was designed to determine the prevalence and
risk factors associated with suicide in patients with adjustment disorder that resulted in
suicide among young men performing compulsory military service.
Of 202 young men with a diagnosis of adjustment disorder, 125 (61.9%) were admitted
with adjustment problems and 77 (38.1%) with suicide attempt. Demographic
characteristics, substance abuse, psychiatric disorders, suicide attempts, family history
of suicide, self-mutilation, and physical and sexual trauma histories of both groups were
compared. Of the patients who attempted suicide, 83.1% (n=64) selected methods
unlikely to fail including firearms, hanging, jumping, cutting tools, and burning.
Significant differences were found between the two groups (those who attempted
suicide versus those who did not) in terms of SC use and self mutilation history. In
addition, the use of synthetic cannabinoids was associated with past suicide attempts.
But, it is difficult to generalize the results of the study to all patients with adjustment
disorder.
These findings may help to predict suicidal behavior in young men showing symptoms
of adjustment disorder.

Uyum bozukluğu tanısı olan erişkin hastaların, adolesanlara benzer şekilde intihar
davranışında bulunmadıkları bilinmesine rağmen, bunun özel gruplardaki geçerliliği
bilinmemektedir. Bu çalışma, askerlik hizmetini yapmakta olan ve intihar girişimi ile
sonuçlanan uyum bozukluğu tanısı olan genç erkek bireylerdeki intiharla ilişkili prevalansı
ve risk faktörlerini saptamak için tasarlanmıştır. Uyum bozukluğu tanısı alan 202 genç
erkeğin 125’i (%61.9) uyum sorunları ile, 77’si (%38.1) intihar girişimi ile başvurdu. Her
iki grup demografik özellikler, madde kötüye kullanımı, psikiyatrik hastalıklar, intihar
girişimleri, ailede intihar öyküsü, kendine zarar verme girişimleri, fiziksel ve cinsel travma
öyküleri açısından karşılaştırıldı. İntihar girişiminde bulunan hastaların %83.1’ i (n=64)
ateşli silahlar, asma, atlama, kesici aletler ve yanma dahil olmak üzere başarısız olma
ihtimali düşük olan yöntemleri seçmişlerdi. İntihar girişiminde bulunan grup ile intihar
girişiminde bulunmayan grup kıyaslandığında, sentetik kanabinoid kullanımı ve
kendine zarar verme girişimleri açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulundu.
Ayrıca, sentetik kanabinoidlerin kullanımı geçmişteki intihar girişimleri ile de
ilişkilendirildi. Ancak, çalışmanın sonuçlarını uyum bozukluğu olan tüm hastalara
genellemek zor görünüyor. Bu bulgular, uyum bozukluğu belirtileri gösteren genç
erkeklerde, intihar davranışını öngörmede yol gösterici olabilir.