Purpose: To evaluate the psychiatric diagnoses and psychotropic drug prescription by psychiatrists and non psychiatrist physicians (general practitioners and physicians of other disciplines).

Methods: Sample group consists of 95 consecutive patients of our outpatient clinic, who were previously examined by general practitioners, specialty physicians and private practice psychiatrists. Preliminary diagnoses of and psychotropic drugs prescribed to the study group were evaluated. Axis I disorders of these patients were diagnosed with SCID-I; Hamilton Rating Scale for Depression (Ham-D) and Hamilton Rating Scale for Anxiety (Ham-A) were used to evaluate their depression and Anxiety; Clinical Global Impression Scale (CGI) was used to evaluate their general clinical condition. Sociodemographic features, previous treatment plans were determined with questionuaries.

Results: The most frequent diagnoses by non psychiatrist physicians (NPP), neurologists (N) and private practice psychiatrists (PPP) were anxiety disorders and depression. The most frequently prescribed drugs were SSRI’s. NPP tended to prescribe minimal effective doses which was statistically significant. The PPP patients usually had prenous psychiatric treatments. The treatments that had been administered to the PPP group were superior in terms of accuracy and management.

Conclusion: Depression and anxiety disorders should be assessed in patients who present with somatic complaints. Appropriate drug regime, dose and duration; appropriate interview intervals are important.

Amaç: Bu çalışmada psikiyatri ve psikiyatri dışı hekimler (pratisyen hekim ve psikiyatri dışı ikinci basamak uzmanlık dallarında olanlar) tarafından reçete edilen psikotrop ilaçların ve öngörülen psikiyatrik tanı ve tedavilerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Yöntem: Birinci ve ikinci basamak hekimleri ile özel sektörde çalışan psikiyatri hekimleri tarafından değerlendirilen ve Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Psikiyatri Kliniğine başvuran doksan beş ardışık hasta bu çalışmanın örneklemini oluşturmaktadır. Bu hastalara reçete edilen psikotrop ilaçlar ve ön tanılar değerlendirmeye alınmıştır. Yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID-I) ile I. eksen bozuklukları, Hamilton Depresyon Ölçeği ve Hamilton Anksiyete Ölçeği ile depresyon ve anksiyete düzeyleri, Klinik Global İzlenim Ölçeği ile genel hastalık düzeyi değerlendirilmiştir. Hastalara sosyodemografik özellikleri, tedavi düzenleri ile ilişkili anket formu uygulanmıştır.

Bulgular: Psikiyatri dışı hekimin (PdH), nöroloji hekiminin (NH) ve özel muayenehanede çalışan psikiyatrların (ÖP) en sık tanıları anksiyete bozuklukları ve majör depresyon olarak saptanmıştır. En çok reçete edilen ilaç grubu Serotonin Geri Alım İnhibitörleri (SSRI) olmuştur. Psikiyatri dışı hekimlerde anlamlı düzeyde minimum etkin dozun kullanımı gözlenmiştir. Özel psikiyatristlere başvuranların daha çoklukla önceden psikiyatrik başvuruları olduğu belirlenmiş, ÖP grubunun hem tanı hem de tedavinin doğru ele alınması açısından anlamlı olarak üstün olduğu gözlenmiştir.

Sonuç: Bedensel belirtilerle başvuran hasta grubunda major depresyon/anksiyete bozuklukları mutlaka gözden geçirilmelidir. Hastaların uygun ilaç düzeni, düzeyi ve süresi, uygun görüşme aralıkları ile tedavileri önemlilik arz etmektedir.