E-ISSN: 1309-5749 | ISSN: 1018-8681 | Join E-mail List | Contact | Twitter
Results of the Clinical Evaluation of 106 Pediatric Cases with Head Injury
1Dokuz Eylül University Faculty of Medicine, Department of Neurosurgery, Assoc. Dr.
2Prof. Dr.
Dusunen Adam Journal of Psychiatry and Neurological Sciences 2005; 18(2): 95-100
Full Text PDF Full Text PDF (Turkish)

Abstract

Objective: Head injury is the leading cause of injury-related death and disability among children under the age of 15 years. The aim of this study is to examine prognostic factors and their association with outcome among children with head injury.

Methods: In this study, we reviewed 106 children with head injury treated and followed -up in our clinic between 1998 and 2004 retrospectively.

Results: Sixty-two (58.49 %) of the 106 cases with cranial head injury were male. Clinical and radiological features of the patients with head injury were retrospectively reviewed. Sixty-one (57.5 %) of 106 children with head injury were between 0-5 years of age. The most common cause of head injury was falling in 67 cases (% 63.2 %). Glasgow Coma Scale (or Children's Coma Scale (CCS)) scores in our cases in admission were 12-15 in 74 (69.8 %) cases, 8-11 in 17 (16%) cases, 5-7 in 8 (7.6%) cases, and 3-4 in 7 (6.6%) cases. The most common finding in cranial computerized tomographic (CT) scan was linear fracture in 92 cases (93.4 %). Glasgow Outcome Scores (GOS) of the cases were good in 87 (82.1 %) cases. There were moderate neurologic disabilities in 13 (12.3 %) cases, and severe neurologic deficit in five (4.7 %) cases. Only one (0.9 %) case died.

Conclusion: Prognosis of children with head trauma is usually good. Prognosis is predicted by neurological evaluation and cranial CT findings at the time of admission.


Kafa Travmalı 106 Çocuk Olgunun Klinik Değerlendirme Sonuçları
1Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroşirürji Anabilim Dalı , Doç. Dr
2Prof. Dr.
Dusunen Adam Journal of Psychiatry and Neurological Sciences 2005; 2(18): 95-100

Amaç: Kafa travmaları, 15 yaşın altındaki çocuklar arasında ölüm ve sakatlanmaya yol açan bir sebeptir. Bu çalışmanın amacı, kafa travması geçiren çocuklarda prognoza etki eden faktörleri ve bu faktörlerin sonuçlara olan etkisini incelemektir.

Yöntem: Bu çalışmada, 1998 ile 2004 yılları arasında, kafa travması tanısıyla kliniğimize yatırılarak takibi yapılan 106 çocuk olgu retrospektif olarak gözden geçirildi.

Bulgular: Çocuk olguların 62'si (%58.49) erkekdi. Çocuk kafa travmalı olguların klinik ve radyolojik özellikleri retrospektif olarak gözden geçirildi. Kafa travmalı 106 çocuk olgunun 61 (% 57.5)'i 0-5 yaş grubunda yer almaktadır. En sık görülen travma sebebi, 67 (% 63.2) olguyla yüksekten düşme olmuştur. Olguların başvuru anındaki Glasgow koma skala (GKS) (yada çocuk korna skala (ÇKS)) skorları 74 (%69.8)'ünde 12-15, 17 (%16)'sinde 8-11, 8 (%7.6)'inde 5-7, ve 7 (%6.6)'sinde 3-4 arasında bulundu. Kraniyal beyin tomografi (BT)'sinde en sık tespit edilen bulgu, 92 (% 93.4) olguda görülen lineer fraktürdür. Glasgow sonuç skalası (GSS)'na göre 87 (% 82.1) olguda iyi sonuç elde edilirken, 13 (% 12.3) olguda orta derecede nörolojik bozukluk, beş (% 4.7) olguda ciddi derecede nörolojik bozukluk saptandı. Sadece bir (% 0.9) olgu kaybedildi.

Sonuç: Çocuklardaki kafa travmaları genellikle iyi bir prognoza sahiptir. Prognoz, başvuru anında yapılan nörolojik değerlendirme ve kraniyal BT bulgularına dayanmaktadır.