Capgras's syndrome is characterized by delusions of misidentification, where a patient believes that people closely related to him or her are replaced by some similar looking impostors or persecutors. It' s a rare syndrome and is frequently considered within the concept of schizophrenia. Eight cases with Capgras's syndrome who had been diagnosed as "Schizophrenia-paranoid type" have been compared with eight Schizophrenia cases who did not have the Capgras's syndrome. Both groups of patients had been hospitalized approximately at same times within the past two months. Cases have been evaluated according to the duration of hospital stay, hospitalization frequency, duration of disease episodes, response to medication, antipsychotic dose needed to treat the disorder, the need for additional therapies and according to months they esere frequently hospitalized. CGI scale and BPRS have been used as evaluation tools.

It has been concluded that patients with Capgras's Syndrome have a longer period of hospital stay and show lesssometimes inefficient- response to typical antipsychotics than patients without Capgras' s syndrome. However it has been seen that they show better improvement with atypical antipsychotics. We postulate that these findings need to be approved with additional studies and case reports. As a conclusion; answers to questions; 1)Should Capgras's syndrome be considered as an indicator of treatment resistance? 2) Can we treat Schizophrenia patients with Capgras's syndrome more effectively and faster with atypical antipsychotics? are being discussed.

Capgras sendromu tanıdık kişilerin yerine, onlara çok benzeyen sahtekarların geçmiş olduğuna dair sanrılarla karekterize bir sendromdur. Bu sendrom nadir olarak görülür ve daha çok şizofreni kavramı içinde yer alır. 2 ay içersinde hemen hemen aynı zamanda hastaneye yatan, Paranoid şizofreni tanısı almış 8 Capgras sendromlu yaka, Capgras sendromu olmayan 8 yaka ile karşılaştırılmıştır. Vakalar hastanede kalış süreleri, yatış sıklıkları, hastalık süreleri, tedaviye verdikleri cevap, kullanılan antipisikotik dozu, ek tedavi uygulamaları, hastaneye yatış ayları gibi özellikleri açısından değerlendirilmiştir. Hastaları değerlendirmede CGI ve BPRS kullanılmıştır. Capgras sendromlu hastaların, atipik nöroleptiklere daha iyi cevap verdikleri yaka sayısı artırılarak bu sonuçların doğrulanması gerektiği kanaatine varılmıştır.

Sonuç olarak: 1. Capgras sendromu acaba tedaviye direncin bir işaretimidir? 2. Capgras sendromu olan şizofrenleri, atipik nöroleptikler ile daha hızlı ve efektif tedavi edebilirmiyiz? Soruları literatür eşliğinde tartışılmıştır.