Diabetes mellitus (DM), also known as a psychosomatic disease, is a endocrinologic disorder in which psychiatric symptoms are observed frequently. The aim of our study was to compare with respect to psychiatric symptomatology, especially depressive smptoms and anxiety, and Alexithymia in metabolic controlled and un: controled patients acording to glycosylated hemoglobine (HbA1), an important indicator of long period glucose control. The sample consisted of 42 patients who had applied to Internal Medicine Department of Fırat University Medical Faculty between November 1998-March 1999. The patients were divided to two groups, metabolic controlled (n=22) and uncontrolled (n=20), according to HbAl. Hamilton Depression Rating Scale, Hamilton Anxiety Scale, Toronto Alexithymia Scale and SCL-90-R were used. Metabolic uncontrolled patients according to HbAl had higher scale scores. Finally, we suggest that psychiatric symptoms in clinical evaluation of DM should be take into consideration and so it may be obtained more success by this approach.

Psikosomatik bir hastalık olarak da tanımlanan diabetes mellitus (DM) ruhsal belirtilerin yüksek oranda görüldüğü endokrin bir bozukluktur. Çalışmamızda DM'da uzun süreli kan şekeri kontrolünün önemli bir biyolojik göstergesi olan glikolize hemoglobin (HbAl) düzeyine göre kan şekeri kontrol altında olan ve olmayan hastaların başta depresif belirtiler ve anksiyete olmak üzere, psikiyatrik belirtiler ve Aleksitimi düzeyleri yönünden karşılaştırılması ve psikiyatrik belirtilerin kan şekeri kontrolüyle ilişkisi araştırılmıştır. Çalışma grubu Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları polikliniğine göre kan şekeri kontrol altında olan (n=22) ve olmayan (n=20) şeklinde iki alt gruba ayrılmıştır. Hastalara SCL-90-R, Hamilton Depresyon Değerlendirme, Hamilton Anksiyete ve Toronto Aleksitimi ölçekleri uygulanmıştır. HbAl düzeyine göre kan şekeri kontrol altında olmayanlarda ölçek puanları daha yüksek bulunmuş olup DM'un klinik değerlendirmesinde psikiyatrik belirtilere de dikkat edilmesi gerekliliği ve bu yaklaşımla tedaviden daha iyi yanıt alınabileceği sonucuna varılmıştır.